Technologia PDR zostala wymyslona w latach 40tych. na potrzeby fabryk samochodow gdzie wyciagano drobne uszkodzenia karoserii powstale w trakcie produkcji. .Wgniecenia masowano od wewnetrznej strony az do uzyskania gladkiej powierzchni.Ale niestety w tamtych czasach blacha stalowa byla kiepskiej jakosci i w polaczeniu z twardymi lakierami celulozowymi powodowalo, ze wyciaganie nie mialo sensu, bo zbyt twardy lakier pekal.Dopiero w latach 90tych. wprowadzono elastyczne lakiery akrylowe oraz lepsze stopy metali do produkcji blachy i to umozliwilo skuteczne zastosowanie tej techniki.

​

​

​

​

W wyciaganiu  wgniecen nieodzownym elementem sa narzedzia wykonane z wysoko gatunkowej stali potocznie nazywane heblami odpowiednio uksztaltowane i hartowane tak aby sie nie odksztalcaly podaczas pracy.

​

​

​

Technika klejowa ktora pozwala wyciagac blache od zewnetrznej strony przyklejajac specjalne adaptery klejem termo-topliwym i nastepnie po ostygnieciu po okolo 1 minucie wgniecenie jest odbijane przy uzyciu mlotka bezwladnosciowego.

​

​

​

Do stosowania tych dwoch metod stosuje sie odpowiednie oswietlenie ktore daje nam obraz wgniecenia i dzieki temu doswiadczony technik jest w stanie dostrzec wszystkie krzywizny i niedoskonalosci na powierzchni elementu.